 |
| Benim Küçük Leydim e kitap |
Benim Küçük Leydim Hakkında
“Tembel ay ışığı Joanne’in kirli kaşığı Benim aptal ablacım Bulamadı zengin bir aşığı” “Lanet olsun. Şarkı dilime dolandı offf Tanrım unutmak istiyorum. Unut Joanne unut…” diye kendi kendine konuşan genç kız Chelker gölü kıyısına giden sapaktan dönerken erkek kardeşinin kendisine yazdığı şarkıyı unutmak için başka bir şarkı arayışına girmişti. Bildiği tek şeyin kilise korosunda öğretilen ilahiler olduğunu anlayınca ekşi erik yemişçesine suratını büzdü. Peder Bailey kendisini bu halde görürse sağlam bir nutuk çekeceği garantiydi ama kimin umurunda! Joanne hayat ışığını söndürdüğünü düşündüğü kilise ibadetlerine ne yaparsa yapsın ısınamıyordu. Tanrı affetsin ki günah çıkarmayalı bile neredeyse bir yıl oluyordu. Günahları inatçı lekeler gibi çoktan ruhuna yapışmış olmalıydı. Ne sabun tozu çıkarabilirdi o günahları ne de zavallı peder Bailey’in bu günahları dinlemeye ömrü yeterdi. Genç kız adamın kemikleri kalana kadar o küçük odada kendisini dinlediğini düşünürken arsızca sırıttı. İlk affını şüphesiz o ukala pisliğin kasıklarına indirdiği tekme için dileyecekti. Fakir bir hizmetçi olsa bile aşağılanmayı kaldıracak değildi ya! Sahi zengin hizmetçi var mıydı ki? Genç kız aptalca düşüncelerine gülüp Lord Markham’a indirdiği o tekmeyi hatırladı. İstediği kadar sert vuramamıştı ama hiç olmazsa acıttığını düşünmek istiyordu. “Tembel ay ışığı Joanne’nin kirli kaşığı Atınca tekmeyi Lord’a Çok sızlamış olmalı kasığı” - “İmdaaaaattt” Bir anda durup sessizce etrafı dinledi. Gölün uzak tarafından yükselen hafif bir çağrıyla tüm dikkatini oraya verdi. Belki de yanlış duymuştu. Yeniden şarkıyı söylemeye başlamıştı ki tiz çığlıklar hızla arttı ve güçlü bir yardım çağrısına dönüşerek genç kızın kulaklarına doldu. Elindeki sepeti süratle yere fırlatıp uzun eteğini avuçlarına sıkıştırıp göle doğru koşmaya başladı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder